Hoe heerlijk is het om af en toe even te kunnen zeggen: nu even niet. Even niets hoeven te doen, even kiezen voor jezelf en zelf de dingen bepalen. 'Nu even niet werken', zeg ik op de vakantie. Even alles loslaten en weer terugkeren met een blik (of een bus) vol inspiratie. Nu even niet. Hoe fijn dat je af en toe even zegt: nu is het mij-tijd. Dat is niet egoïstisch, dat is zorgen voor jezelf.
Nu even niet. Die periodes van even niet doen, uit processen stappen en loslaten zijn heel natuurlijke ritmes. De natuur doet dit ook. Rust inbouwen. Kijk maar naar de seizoenen. De winter is een periode van terugtrekken en bezinnen om in de lente weer te bloeien en te groeien.
Zo gaat alles door. Een tijd van komen en een tijd van gaan. Een tijd van afscheid en een tijd voor vernieuwing.
Het is nu even tijd voor ‘Nu Even Niet’, even een korte vakantie en even geen blog. Ter afsluiting van deze blog een uitspraak, speciaal omdat de maanlanding 50 jaar geleden is ... inclusief een vakantieopdracht.
Namelijk, als we vanaf de maan naar de aarde kijken, zijn we allemaal gelijk. Als je op een terrasje zit, schrijf deze quote op een bierviltje/papiertje/bonnetje en laat deze achter:
Vanaf de maan zijn we allemaal gelijk.
Fijne zomer!
Комментарии