Harde wind raast door de lucht en op de zee verschijnen scenario’s van kleurrijke kites boven het water. Even uitwaaien, even niet praten, geen gepieker maar zijn met de natuur. Even niet die eindeloze gedachten, even niet het hebben en horen van allerlei meningen of het volgen van het nieuws. De stilte opzoeken. We hebben allemaal van tijd tot tijd wel eens behoefte aan stilte en bezinning.
Hebben wij als maatschappij dan ook die behoefte aan stilte en bezinning? Door social media worden meningen, discussies en ervaringen snel verspreid en gedeeld. Iedereen vindt wel ergens wat van. Gelukkig leven we in een vrij land en mag iedereen ook zijn eigen mening hebben. Juist hierdoor kunnen we van elkaar leren. Van elkaar leren kan alleen als we ook naar elkaar luisteren. Maar luisteren we wel naar elkaar? Of vinden we er meteen wat van?
Het doet me denken aan scenes uit films waar iedereen door elkaar praat, bijvoorbeeld in de rechtbank. Iedereen probeert zijn zegje te doen, zijn gelijk te halen en het wordt zo onrustig dat de rechter op een gegeven moment met zijn hamer op de tafel slaat en roept: ‘Stilte a.u.b.!’. De stilte is nodig om weer ruimte te creëren, om naar elkaar te luisteren.
We kunnen wel allemaal door elkaar praten, ons zegje doen, ons gelijk willen halen. We kunnen ook eerst even stil zijn, naar elkaar luisteren. Naar iedereen. Luisteren zonder er meteen zelf iets van te vinden. Het lijkt wel alsof we dat zijn verleerd, alsof we altijd ergens meteen iets van moeten vinden. Maar wat als dat nu even niet hoeft? Let the silence speak.
Sometimes it feels better not to talk. At all. About anything. To anyone.
Weekopdracht Lukt het jou om echt te luisteren naar iemand zonder er meteen zelf een mening over te hebben? En als je merkt dat je er meteen een mening over hebt, kan je dan even stil zijn? Adem een aantal keer diep in en uit en laat het even stil zijn. Kies deze week in ieder geval één moment uit dat je hiermee experimenteert.
Comments