Als ik terugkijk op de afgelopen maanden zijn dingen veranderd. Perspectieven zijn veranderd. Wat begin dit jaar vanzelfsprekend was, is nu opeens niet meer zo vanzelfsprekend; in plaats van een knuffel geven aan de mensen om me heen, is er nu afstand. Dingen die heel belangrijk leken, zijn nu naar de achtergrond verschoven en andersom, de dingen die ergens op een achtergrond stonden zijn opeens belangrijker geworden. Soms lijkt het wel net alsof we in een film zijn beland.
Een film, een toneelstuk, een boek; het zijn manieren om een verhaal te vertellen. Je wordt meegenomen in de gedachtewereld, belevenis en ervaringen van de hoofdrolspeler. Als je hetzelfde verhaal door iemand anders, vanuit een ander perspectief, zou laten schrijven of vertellen, kan er een compleet ander verhaal uitkomen.
Hoewel we niet echt in een film spelen, kan je de film wel gebruiken als metafoor. Jij bent de regisseur van je eigen leven en je speelt je eigen rol. Je speelt jouw rol, in samenwerking met de mensen om je heen. Met de mensen om je heen en met de wereld om je heen. Als we in een breed perspectief kijken, spelen we met z’n allen in een ‘wereldtoneel’. In dit wereldtoneel zien we allemaal uiteenlopende scenario’s. Scenario’s die ons aangrijpen, raken of verblijden. Verrassende scenario’s of ‘gewone’ scenario’s, want het leven gaat ook gewoon door.
Drie relaties zijn belangrijk in het leven; de relatie met jezelf, met de mensen om je heen en met de wereld. In het wereldtoneel hebben we allemaal ons eigen perspectief. ‘Dingen in perspectief zien,’ betekent dat je een verhaal vanuit meerdere kanten ziet. Je ontwikkelt meer begrip, tolerantie en geduld. Zien dat we allemaal lijden, geeft ook minder lading aan je eigen leed want het is gedeeld leed. Juist nu is het belangrijk om de dingen in perspectief te blijven zien. Jezelf niet verliezen in eigen leed, begrip (blijven) houden voor anderen en inzien dat we niet alleen in deze (slechte?) film spelen, maar ons begeven in een wereldtoneel. In perspective.
We often add to our pain and suffering by being overly sensitive, over-reacting to minor things, and sometimes taking things too personally.
Dalai Lama
Weekopdracht Een aantal jaar geleden was ik bij een lezing van Christina Feldman. Ik vind haar een hele wijze en inspirerende vrouw waar ik veel van heb geleerd. Ik vond drie zinnen bij mijn aantekeningen die ik wil delen.
Our thoughts become the shape of our mind the shape of our mind becomes the shape of our world
Als we de regisseur zijn van ons eigen leven, welke gedachten laat jij dan centraal staan?
Comments