Elke week schrijf ik een blog. Een stukje tekst met een korte boodschap. Ik haal inspiratie uit het dagelijkse leven, wat ik om me heen zie, wat ik lees en ik sta regelmatig even stil om mijn gedachten te laten bezinken. Zoals iedereen worstel ik soms met vraagstukken. Doe ik het wel goed zo? Doe ik het goed als moeder? Als dochter en zus? Doe ik mijn werk wel goed, doe ik de juiste dingen? Wat vinden anderen van me? Vinden anderen dat ik het goed doe? We willen het zo graag goed doen. Dat zie ik ook bij mijn zoontje. Als hij zijn schoolwerk maakt en ik corrigeer hem op een spelfoutje, ligt dat heel gevoelig. Hoewel ik hem leer dat fouten maken mag, voelt het voor hem als falen. Wellicht als een afwijzing. Hier is wel iets geks aan de hand. We leren onze kinderen dat fouten maken mag en tegelijkertijd ligt het maken van fouten heel gevoelig en heerst er een angst om afgewezen te worden. Volgens mij is dat niet anders in de ‘grotemensenwereld’. Even zwart wit gezegd, je weet dat je niet perfect bent maar toch verwacht je van jezelf dat je perfect bent. Als mijn zoontje een woord verkeerd schrijft, is dat een duidelijk foutje waarop ik hem kan corrigeren. Niet alle kwesties zijn zo helder en is het onderscheid tussen goed en fout vaag of helemaal niet aanwezig. Ben ik een goede moeder? Is het goed dat ik mijn zoontje corrigeer? Of moet ik hem zelf zijn fouten in laten zien? Hieraan moet ik zelf invulling geven. Als mens heb je hierin keuzes. Hierbij kan ik om advies vragen of bijvoorbeeld een boek over opvoeden lezen wat mij kan ondersteunen in de opvoeding en het moederschap. Uiteindelijk doe ik wat ik denk dat goed is met een oprechte intentie. Mijn vader zei altijd: ‘een mens doet wat hij kan’. Een handleiding voor de goede moeder, de goede collega of het goede mens is er niet. Je doet wat je kan. Vaak zijn we te kritisch en te streng voor onszelf. Is dat terecht? Je doet het zoals je het doet, misschien is er wel geen goed of fout. Bestaat er een goede manier van leven? Iedereen doet het toch op zijn of haar eigen manier? Natuurlijk kan je jezelf altijd verbeteren en kunnen anderen hierbij helpen. Zolang je met een ‘goede’ intentie leeft, zonder bewust anderen kwaad te doen, doe je het toch ‘goed’? Dus op de vraag ‘doe ik het wel goed zo?’, is het antwoord ‘ja, een mens doet wat hij kan’.
Fouten maken mag Van fouten kan je leren
Weekopdracht Wees je bewust van de criticus in jezelf en geef jezelf de ruimte om niet perfect te hoeven zijn. Ook anderen hoeven niet perfect te zijn. Iedereen leeft op zijn of haar eigen manier. Elkaar helpen, corrigeren en ondersteunen is belangrijk, maar laat jezelf jezelf zijn en de ander de ander. Als je milder naar jezelf wordt, zul je merken dat je automatisch ook milder naar anderen wordt.
Comments